Blijven plakken na je stage
Dat de Mantelmeeuw een fijne stageplek is staat buiten kijf. “Collega’s staan altijd voor je klaar.” “Een warme, stabiele plek.” “Heel gelijkwaardig.” Bovendien zijn alle stagiaires van de afgelopen 10 jaar blijven plakken. Voor beide partijen een positieve maar ook belangrijke ontwikkeling in deze tijd van krapte op de arbeidsmarkt. In gesprek met drie plakkers, die zich onder de vleugels van de Alkmaarse meeuw definitief hebben genesteld in het team.
Cliënten die mooie stappen hebben gezet blijven me altijd bij
Soraida (28)
Cliëntbegeleider Individueel Begeleid Wonen (IBW)
“Ik wist altijd al dat ik in de zorg wilde werken maar niet met welke doelgroep. In mijn eerste jaar van de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening liep ik stage bij kinderen met een ernstig meervoudige beperking. Verbinding krijgen met die kinderen vond ik lastig. Een jaar later heb ik een jongen met een licht verstandelijke beperking begeleid. Leuk maar het ging niet echt verder dan activiteiten ondernemen. Via een vacature op het intranet van InHolland kwam ik in mijn derde jaar bij PNH (Perspectief Na Hersenletsel) terecht. Ik was meteen enthousiast. Ik merkte dat ik goed aan kon sluiten bij de cliënten. Daarnaast kreeg ik energie van het trainen en ontwikkelen van de cliënten. Ik was 21 toen mijn stage bij PNH startte. Contact leggen met cliënten ging mij goed af maar ik moest ze ook begeleiden in hun zelfstandigheid. Zelf woonde ik nog thuis dus wat wist ik nou? Ook op dat gebied heb ik veel geleerd. In mijn laatste schooljaar mocht ik het zwangerschapsverlof van een collega invullen. Na mijn scriptie ging ik werken bij Vroonerbol omdat er bij PNH geen vacatures waren. Toch kwam snel daarna de vraag of ik weer terug wilde komen bij de Mantelmeeuw. Ik twijfelde geen moment en werd ingezet bij zowel PNH als ambulant. Uiteindelijk kon ik bij ambulant 32 uur krijgen, waar ik nu alweer zes jaar zit. Cliënten die mooie stappen hebben gezet blijven me altijd bij. Tegelijkertijd is het soms ook moeilijk om iemand los te laten. Gaat het wel lukken? Maar het gevoel van trots overheerst. Stagiaires krijgen bij ons veel ruimte en vertrouwen. Omdat je boventallig staat heb je veel oefenruimte. En met enige mazzel kan je dus blijven plakken! De Mantelmeeuw is een warme, stabiele plek. Collega’s staan altijd voor elkaar klaar. In de toekomst zou ik graag nog een opleiding doen. Misschien IAG (Intensieve Ambulante Gezinsbehandeling), zodat ik gezinnen met kinderen met niet-aangeboren hersenletsel kan begeleiden. Maar over een paar weken ga ik met zwangerschapsverlof dus mijn focus ligt nu eerst even ergens anders.”
Nu sta ik zelf op stagemarkten om in gesprek te gaan met eerstejaars
Stan (26) Cliëntbegeleider PNH
“Op de stagemarkt voor eerstejaars sprong het maatjesproject voor mensen met niet-aangeboren hersenletsel er echt uit. Naast de organisaties voor ondersteuning aan kinderen, ouderen of verstandelijk gehandicapten, was dit een heel nieuwe doelgroep voor mij. Ik raakte aan de praat met een cliënt die mee was en er ontstond gelijk een leuke klik. Zo werd ik voor een jaar maatje van iemand in Hoorn. Elke week een dagdeel samen dingen doen. Koken, wandelen of winkelen. NAH ligt mij wel. Ik ben een rustig persoon, prettig voor mensen die gebaat zijn bij weinig prikkels. Dus volgde ik mijn derdejaarsstage bij PNH (Perspectief Na Hersenletsel). Stagiaires draaien hier mee met alle werkzaamheden. Heel gelijkwaardig maar voor mij ook heel uitdagend. Als stagiair zat ik vaak meteen bovenop een situatie en daardoor botste het nog wel eens. Bijvoorbeeld met cliënten die aan hun herstel wilden werken maar tegelijkertijd continue blowden. Daar heb ik veel van geleerd. Ik kan nu meer afstand nemen. De zaken even laten bezinken. Dat is het fijne van werken in een team. Dat we met elkaar kunnen sparren over lastige situaties. Bij PNH is altijd beweging. De cliënten wonen hier gemiddeld drie jaar. Als ze weggaan vind ik dat positief. Je ziet de stappen die ze hebben gemaakt. Als maatje moest ik ook na een jaar afscheid nemen. Dat heb ik nooit lastig gevonden. Ik geef dat ook altijd mee aan nieuwe stagiaires. Dat ze bewust nadenken over de scheiding tussen werk en privé. In mijn laatste schooljaar werd gevraagd of ik wilde blijven. Ik startte met 16 uur als begeleider, goed te combineren met afstuderen. Toen mijn scriptie klaar was werd mijn contract uitgebreid. Inmiddels ben ik alweer een paar jaar cliëntbegeleider. Ook ben ik coördinator van het maatjesproject. In die rol sta ik op stagemarkten om in gesprek te gaan met eerstejaars studenten. Ik weet natuurlijk precies wat het inhoudt om een maatje te zijn van iemand. Ik vind het heel belangrijk om studenten kennis te laten maken met de organisatie en doelgroep. De kans dat ze na een kennismaking of stage op een later moment weer terugkomen is gewoon groot!“
In de gesprekken met cliënten kom ik mezelf vaak tegen
Marjolein (21) Cliëntbegeleider PNH
“Ik ben een van de nieuwste aanwinsten bij PNH! Afgelopen zomer ben ik namelijk afgestudeerd en daarna mocht ik blijven. In mijn eerste studiejaar was ik als maatje gekoppeld aan een mevrouw met NAH. Omdat me dat goed was bevallen, ben ik voor mijn derdejaarsstage gericht gaan zoeken. Zo kwam ik terecht bij PNH (Perspectief Na Hersenletsel). Als stagiaire had ik twee vaste begeleiders maar eigenlijk werd ik door het hele team begeleid. Wetende dat er altijd een vangnet is, dat werkte heel prettig. Ook kreeg ik alle ruimte. Ik mocht bijvoorbeeld aangeven wanneer het goed voelde om zelfstandig naar cliënten te gaan. Tijdens het schrijven van mijn scriptie bleef ik 16 uur werken. Die uren kon ik na mijn afstuderen uitbreiden. Omdat ik graag verder wilde leren, ben ik inmiddels alweer een nieuwe studie gestart. Ik volg nu de premaster Orthopedagogiek. De combi van werken en leren bevalt goed. Omdat ik op beide plekken veel leer en ik kan toetsen hoe iets werkt in de praktijk. Momenteel wonen hier veel jongvolwassenen. Daardoor kan ik goed meepraten over bepaalde gebeurtenissen. Relaties, uitgaan, school, op jezelf wonen, dat soort dingen. Wat ik mooi vind aan mijn werk zijn de gesprekken waarin ik de cliënt veel kan bieden maar zelf ook veel uit kan halen. Dat we leren van elkaar. In die gesprekken kom ik mezelf vaak tegen. Omdat de cliënt dezelfde leeftijd heeft maar door het hersenletsel in een heel andere situatie terecht is gekomen. Het maakt me ook dankbaar, voor mijn gezondheid. Soms ben ik aan het einde van de werkdag wel uitgepraat. Dan is het lekker dat ik even geen grote gesprekken meer hoef te voeren. Lekker rustig voor mijn vriend! Als cliëntbegeleider bij PNH bouw ik echt een band op met de cliënten. Als orthopedagoog word je meer ingevlogen. Die contactmomenten zijn anders. Dus op dit moment zit ik helemaal op mijn plek maar ik sluit zeker niet uit dat ik in de toekomst wat ga doen met mijn studie.“
Meer verhalen over Cliëntbegeleider, Stagiairs
Francien: mijn stage op De Steg als medewerker (verpleegkunde)
Francien Broersma (22) liep, in het kader van haar mbo-opleiding verpleegkunde, haar twintig-weken-stage bij de Steg (cluster Boterbloem erf in Heerhugowaard).
Lees verder
Stage lopen bij Esdégé-Reigersdaal: Paula en Larissa
Ze volgden allebei de mbo-opleiding en nu ook de hbo-opleiding SMD (Sociaal Maatschappelijke Dienstverlening). Vriendinnen Paula en Larissa hebben het bij Esdégé-Reigersdaal helemaal gevonden.
Lees verder