Esdégé-Reigersdaal zoekt medemensen

Nieuwkomer Abod werkt sinds drie jaar bij Het Erf

Mensen helpen is wat Abod Al Mohamad altijd al graag deed. Eerst als maatschappelijk werker in Syrië, later als tolk in het AZC en als vrijwilliger voor stichting Vluchtelingenwerk. Inmiddels werkt hij alweer drie jaar bij Het Erf in Heerhugowaard. Een persoonlijk verhaal van een trotse begeleider. Over de raketaanvallen in Syrië, het leven in het AZC en zijn gedrevenheid om de Nederlandse taal te leren.

“In 2019 was er een project voor nieuwkomers. Daar heb ik Rona (clustermanager, red.) ontmoet. Ze vroeg wat voor werk deed ik. In Syrië was ik maatschappelijk werker. Mensen helpen is wat ik graag doe. Maar hier is mijn diploma niet geldig. Rona vroeg mij of werken bij Esdégé-Reigersdaal iets zou zijn. Eerst zonder diploma en dan later de basisopleiding. Ik ben gaan kijken bij verschillende locaties. Dat vond ik heel spannend. Ik had niet eerder gewerkt met mensen met een beperking. Ik was toen drie jaar in Nederland. Mijn taal was nog niet oké. Daarom zei ik eerst nee. Maar ik ben niet van thuiszitten. Dus ik vroeg, kan ik eerst stagelopen? Dan kunnen we allebei kijken of ik ben geschikt. Na drie maanden zei Rona: je bent hartstikke geschikt. Toen kreeg ik een contract.”

Als een cliënt onrustig binnenkomt en ik kan hem rustig maken, ga ik supertrots naar huis

Google Translate

“Die eerste jaar was niet makkelijk. Vanwege de communicatie, de taal. Ik heb gewoon tegen de cliënten gezegd dat mijn Nederlandse taal nog niet zo goed is. En collega’s gevraagd om niet snel te praten, en in korte zinnen. Soms zeg ik ‘ja’, maar heb ik het eigenlijk niet begrepen. Als ik zit in vergadering kan ik niet altijd volgen. 1-op-1 is prima maar in een groep is lastig. Moeilijke woorden zocht ik thuis op. Wat betekent dat wat ik heb ge- hoord? Om te onthouden. Als ik er met de taal niet uitkom, laat ik foto’s zien of pak ik Google Translate. Soms vragen cliënten aan mij ‘weet je wat dit is?’ Dan leggen ze mij uit en heb ik weer een Nederlands woord geleerd. Zo helpen we elkaar.”

Groeien

“Het contact met de cliënten vind ik erg leuk. Ze noemen mij hun beste vriend. Ik weet niet of ze weten wat dat betekent maar ik vind het heel lief. Als een cliënt onrustig binnenkomt en ik kan hem rustig maken, ga ik supertrots naar huis. Na een jaar ging ik de basisopleiding doen. Ik wilde groeien. De opleiding was in het Nederlands. Een onderdeel was een medicatiecursus met Latijnse woorden. Voor anderen was het Latijns-Nederlands. Voor mij Latijns-Nederlands-Arabisch, om de tekst te begrijpen. Maar het is gelukt. Gehaald! Ik wil nog meer groeien maar nu even rust. Ik werk nu drie jaar op Het Erf en sinds kort ook bij de crisisopvang op hetzelfde terrein.”

Ik heb veel gedaan om de taal snel te leren. Voor sommige vrienden ben ik nog steeds tolk

Nederland versus Syrië

“In Syrië gaan alle mensen aan het einde van de middag naar het terras, om te kletsen en te drinken. Iedereen komt samen. Ook mensen met een beperking. Dat is in Syrië heel normaal. Dat proberen we hier in Nederland ook. De cliënten wonen in maatschappij. Maar mensen houden afstand. Daardoor begrijpen de mensen elkaar niet. Maar in Syrië hebben we geen dagbesteding zoals hier. Mensen met een beperking blijven daar gewoon thuis. Ze groeien niet, zeg maar.”

“Op een andere locatie heb ik een Syrische cliënt ondersteund. Hij durfde niet naar dagbesteding. Collega’s konden niet met hem communiceren. Hij kan zelf niet praten en begrijpt de Nederlandse taal niet. Ongeveer zes maanden heb ik met hem gewerkt. Eerst hij wilde het gebouw niet in. Daarna was het één kop koffie en weer weg. Opbouwen. Vertrouwen. Inmiddels gaat het goed. Ik heb hem wat Nederlandse woordjes geleerd waardoor hij andere collega’s begrijpt.”

Tolk in het AZC

“Toen ik net in Nederland was, stond ik buiten de maatschappij. Ik zat in het AZC. Slapen, eten en verder kon ik niks doen. Ik ging zelf met een telefoon Nederlands leren. Maar ik wilde leren praten met de mensen. Dus ik ging naar buiten. Ik leerde ‘goedemorgen’, dus ik ging mensen begroeten met ‘goedemorgen’. Ook in de avond. Al snel leerde ik dat je dan ‘goedenavond’ zegt. Na vier maanden werd ik tolk voor de mensen in het AZC. Met simpele vragen kon ik de mensen helpen. Ik wist inmiddels best veel woorden. Maar ik wilde graag meer doen. Ik wilde beter Nederlands leren dus ging naar een restaurant en vroeg of ik daar gratis kon werken, om de taal te leren. Ze wilden me graag helpen maar helaas mocht dat niet. Ik had nog geen verblijfsvergunning. Later werd ik vrijwilliger bij stichting Vluchtelingenwerk, als tolk. En bij stichting Babyspullen, om nog meer onder de mensen te zijn. Ik heb veel gedaan om de taal snel te leren. Voor sommige vrienden ben ik nog steeds tolk. Mijn neef woont in Amsterdam, werkt in een fabriek en heeft weinig contact met mensen. Dus ik help hem bij afspraken.”

Het is lastig om zo ver weg te wonen. Ik heb er niet voor gekozen, ik had geen keuze. De wereld heeft voor mij bepaald

Mensenmens

“Op een avond tijdens de oorlog in Syrië was ik alleen thuis. Toen kwamen er raketaanvallen. Toen het rustiger werd ging ik naar buiten, mensen zoeken. Maar er was niemand meer. Iedereen gevlucht. Ik was een paar dagen helemaal alleen. Die dagen zitten vast in mijn hoofd. Toen ik een eigen woning had in Nederland, ik ging elke zaterdag naar Middenwaard. Niet om iets te kopen. Ik wilde gewoon mensen om me heen. Ik ben echt een mensenmens zeg maar. Toen corona begon en ik nergens meer mensen zag, dacht ik continu aan die paar dagen in Syrië. Behalve mijn neef heb ik hier geen familie. Vorig jaar ben ik naar Jordanië gegaan en heb ik mijn ouders, broer en zus weer gezien. Het is lastig om zo ver weg te wonen. Ik heb er niet voor gekozen, ik had geen keuze. De wereld heeft voor mij bepaald.”

Meer verhalen over Begeleider

Daniëlle is talentpooler:
“het is één grote ontdekkingsreis”

Wat ga je doen als je vanwege lichamelijke klachten het kappersvak niet meer kunt uitoefenen? Uit alle testen bleek dat de zorg het beste zou passen. En die uitslag klopt als een bus. “Ik had nooit verwacht dat ik dit werk zo leuk zou vinden!”

Lees verder

Van Zuidas naar zorg

Van Zuidas naar de zorg, Alisa maakte die overstap en werkt als begeleider bij Lady Skillz in Den Helder. Haar werkdagen zien er nu totaal anders uit. Heimwee naar het commerciële bedrijfsleven heeft ze niet!